Column: Duurzame deuren – Gerard neemt afscheid als commissievoorzitter

Ja, ik had zicht op een duurzame deur. Had ja. Sinds vandaag ben ik voorzitter af. Vier jaar geleden heb ik het vertrouwen gekregen van Provinciale Staten om commissievoorzitter te worden. Voorzitter van de commissie Klimaat, Natuur en Milieu. Nou, dat heb ik geweten. De onderwerpen logen er niet om. Stikstof, landbouw, klimaat, varend ontgassen, Chemours. Stuk voor stuk onderwerpen waar vaak ook veel emotie om de hoek kwam kijken. Dat heeft impact op een vergadering, maar zeker ook op een voorzitter en griffier.

Samen met de professionele griffie, die erg goed werk heeft geleverd, hebben wij naar eer en geweten geprobeerd alle vergaderingen te leiden. Met empathie, maar wel binnen de regels. Of, nee, ik heb wel eens afgeweken van de regels, omdat een bijzonder emotioneel debat daar in mijn optiek echt om vroeg. Ik heb die vrijheid ook gekregen gaande de jaren. Ben ik dan vanuit de Staten nooit aangesproken op de vergaderorde of het handhaven van de regels? Uiteraard. Je kunt je best doen, maar je blijft mens, ook als voorzitter. Desalniettemin heb ik er enorm veel plezier aan beleefd om een vergadering te faciliteren, waarbij de inhoud de boventoon voert en Provinciale Staten in haar kracht wordt gezet.

Waarom ben ik dan toch gestopt? Na de verkiezingen heb ik het besluit mogen nemen, om mij niet meer beschikbaar te stellen. Met twee Statenleden en twee fractievertegenwoordigers willen we, menselijkerwijs gesproken, optimaal onze kader stellende en controlerende taak uitvoeren. Bijdragen op de inhoud, die mede is gebaseerd op input van de achterban en/of experts. Daar is met minder mensen meer tijd voor nodig. Het thuisfront had overigens wel een tweede termijn als voorzitter ondersteund, niet geheel onbelangrijk.

Ga ik het voorzitterschap missen? Ja en nee. Qua tijd niet. Wel heb ik veel plezier beleefd aan de samenwerking met de griffie en de Staten vanuit de rol van voorzitter. Maar wat ik vooral ga missen is de duurzame deuren. Als er Statenleden komen of vertrekken uit de zaal heb je als voorzitter zicht op de deuren van de oude statenzaal. Is dat dan bijzonder? Ja. Niet alleen omdat het machtige deuren zijn. Het zijn ook mooie deuren en dus ook gelukkig behouden tijdens de renovatie. Maar wat ik vooral ga missen, is de boodschap die op de deur staat. Het is de wapenspreuk van de Provincie Zuid-Holland. “Vigilate deo confidentis” en in het Nederlands: “wees waakzaam, vertrouwende op God”. Ja, het zicht op die spreuk ga ik missen. Soms is een opscherping door het lezen van zo’n spreuk enorm waardevol. Niet alleen de oproep om waakzaam te zijn als volksvertegenwoordiger, maar vooral om het “vertrouwende op God”. Tekortkomingen te over en toch, wat kan het soms een uitzien zijn in plaats van soms zo druk te zijn met alle beslommeringen, ook tijdens een vergadering. Dan wordt het opzien in plaats van tegenop zien.

Dat is duurzaam, dat heeft toekomst. En daarom duurzame deuren. Een groot voorrecht dat we dit soort wapenspreuken nog mogen hebben, maar vooral groot als we dit op persoonlijk vlak mogen ervaren en inleven, zij het met alle gebrek.  

Soli Deo Gloria!

Gerard van de Breevaart